📘 ❞ سخنانی از امام علی ❝ كتاب ــ محمد ربانى

عن كتاب سخنانی از امام علی:
نهجالبلاغه كتابي است كه سيد رضي در قرن چهارم هجري از ميان خطبهها و نامهها
و كلمات قصار منسوب به حضـرت علـي تـدوين نمـوده اسـت. ولـي چـون خـود آن
حضرت اين كتاب را ننوشته است و احتمال اين ميرود كه برخي از خطبهها و يا نامهها
و كلمات قصار منسوب به آن حضرت از ايشان نباشد نميتوانيم ادعـا نمـائيم كـه تمـام
مطالب نهجالبلاغه از حضرت علي است.
ما در كتابي كه در دست داريد در موضوعاتي كه مطرح نمودهايم به مطالبي ارزنده از
نهجالبلاغه و ديگر كتب كه موافق قرآن و عقل ميباشد استناد نمودهايـم زيـرا حضـرت
علي پيرو قرآن بوده و خلاف قرآن سخني نفرموده است.

در خطبههائي از نهجالبلاغه، به حمد خداوند تبارك و تعالي پرداخته است منجمله
در خطبه 49 گفته است: .
يعني: «حمد مخصوص خدائي است كه اسرار مخفي را ميداند و نشانههاي ظـاهر و
پيدا بر وجود و هستي او دلالت دارد و ديدن او با بينائي چشم محال است. پـس چشـم
كسي كه او را نديده نميتواند منكرش گردد و دل كسي كه هستي او را دانسـته بـه كنـه
ذاتش پي نميبرد. در بلندي بر همه برتري دارد و هـيچ چيـز از او بـالاتر نيسـت. و در
نزديكي نزديك است و هيچ چيز از او نزديكتر نيست. پـس بلنـد ي او را از مخلوقـاتش
دور نكرده و نزديكي او خلق را در مكاني با او مسـاوي ننمـوده. عقـل هـا را بـر حـد و
نهايت صفت خود آگاه نساخته و آنها را از شناختن خويش به قدر واجب بـاز نداشـته.
پس اوست خداوندي كه آثار موجود بر وجودش در دل منكر خدا گـواهي مـي دهـد. و
منزه است خداوند از گفتار آنهائي كه او را به خلـق تشـبيه. و كسـاني كـه او را انكـار
مينمايند».
همچنين در خطبه 206 گفته است
يعني: «سپاس براي خدائي است كه شبم را صـبح نمـوده در حاليكـه نمـرده ام و نـه
بيمارم و نه اندامم بد حال است و نه به بدترين گناهم بازخواست شدهام و نه بي فرزنـد
ماندهام و نه از دينم برگشتهام و نه منكر پروردگارم و نه از ايمانم نگرانم نه ديوانهام و نه
به عذاب امتهاي پيش از خـود گرفتـارم. صـبح كـرده ام در حـالي كـه بنـده اي هسـتم
بياختيار و ستمكار بر نفس خويش. خداوندا براي تو است حق اعتراض بـر مـن و مـرا
عذر و بهانهاي نيست و توانائي بدست آوردن سودي ندارم مگر آنچه تو به من ببخشـي
و از بدي نميتوانم بپرهيزم مگر آن را كه تو مرا نگاهداري.
خدايا! پناه ميبرم به تو از اينكه در بينيازيت تهي دست و پريشان بوده يا در هدايت
و رستگاريت گمراه باشم يا در سلطنت و توانگريت ستمديده يا مغلوب و خوار شـوم و
حال آنكه اختيار به دست تو است. خدايا جان مرا نخستين چيزي گرامي قـرار ده كـه از
اعضاي من ميگيري و اولين امانتي كه از نعمتهاي امانت گذاشـته خـود نـزد مـن بـر
ميگرداني.
خدايا! پناه ميبريم به تو از اينكه از گفتارت بيـرون رويـم يـا از ديـن تـو در فتنـه و
گمراهي افتيم يا خواهشهاي ما به ما دست يابد پيش از هدايت و رستگاري كه از جانب
تو آمده است».
و به پيروي از قرآن ما نيز بايد خداوند را زياد حمد نماييم.