چند سالي بود كه در كار تحقيق و بررسي رسال ههايي در رابطه با مجموعه فتاواي شيخالاسلام ابن تيميهرحمه االله بودم. در ضمن بررسي فتاوا و مسائل ي مطروحه آن بزرگوار، موضوعي سخت نظر بنده را جلب نمود، و آن مسألة فضل و برتري ابوبكر و عمر بر علي ـ رضي االله عنهم اجمعين ـ بود . شيخالاسلام ـ همچون ويژگي شخصي و عادت هميشگياش ـ مطالب واضح و روشني را با ادلّه محكم و واضح و صريحي از قرآن و سنّت در اين رابطه آورده بود . خداوند سبحان را سپاسگزارم، كه مرا توفيق فرمود، و كار را بر من سهل و آسان نمود، كه جزء اول از كتابي در اين راستا را چاپ نمودم. در اين ميان دو نكته قابل تذكر است: يكي اينكه آن هنگام من آگاهي چنداني از كتابهاي اهل تشيع در اين زمينه را نداشتم. دوم اينكه: از موارد اختلاف آنها و از مضامين و مفاهيمي كه در زمينة عقيده با اهل سنت و جماعت در تضاد هستند نيز بياطلاع بودم. و بلكه هيچگاه به ذهنم خطور نكرده بود كه در اين زمينه مطالعهاي جدي داشته باشم و . چيزي هم در اين راستا نشنيده بودم. تا اينكه يك وقت بحثي در ميان من و دوستانم نمونة دروغ‌پردازی‌های رسوا شدة شخصی به اسم عبدالحسین الموسوی این است که در وهم و خیال خویش کتابی را به نام المراجعات تألیف نموده، و جسورانه آن را گفتگو و مناظرة بین شیخ الأزهر و خود پنداشته. و حتی مؤلف مذکور اظهار می‌دارد که شیخ الأزهر در وقت یادشده و در مواجه با وی، تنها به مثابة شاگرد و محصل ابتدایی بوده، که دارای فهم کمی از مفاهیم اسلام بوده است