قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَىٰ أَنفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا ۚ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ





«بگو: (اي محمد): اي بندگانِ (مؤمن) من كه (با افراط و زيادهروي در گناهان) بر
خود، اسراف روا داشتهايد، از رحمت (و مغفرت) خدا نوميد نشويد؛ حقيقتاً خدا همهي
گناهان را (از هر نوعي كه باشد، اگر بخواهد) يك جا ميآمرزد. بيگمان او آمرزگار
مهربان است. و (با انجامِ طاعات، پرهيز از معاصي، تسليم شدن به فرمان و گردن نهادن
به حكم خدا) به سويِ پروردگارِ خويش باز گرديد و منقاد او شويد، پيش از آن كه بر
شما، عذاب (دنيا) بيايد و ديگر، ياري نشويد. و پيش از آن كه به طور ناگهاني و در حالي
كه حدس نميزنيد، عذاب بر شما فرود آيد (و شما را غافلگير سازد) از نيكوترين
چيزي كه از جانب پروردگارتان به سوي شما نازل شده است (يعني قرآن) پيروي كنيد.
تا مبادا كسي بگويد: دريغا بر آنچه كه در كار خدا فرو گذاشتم (و از ايمان به خدا  و
قرآن و عمل به آن فروگذاري كردم) بيترديد من از تمسخركنندگان (به دينِ خدا در دنيا)

14 فرصتهاي كسب پاداش
بودم. يا (اينكه كافر در روز قيامت) بگويد: اگر خدا هدايتم ميكرد مسلّماَ از متّقيان بودم.
يا چون عذاب را ببيند بگويد: كاش مرا (به سوي دنيا) برگشتي بود تا از نيكوكاران (و
مؤمنان به خدا  و يكتاپرستان وي و از نيكوكاران در اعمالِ خويش) ميشدم. نه چنان
است (كه تو ميگويي اي بندهي پشيمان از گذشتهي خويش در سرايِ دنيا بلكه حقّ اين
است كه:) آيات من (يعني قرآن) بر تو آمد و تو آنها را تكذيب كردي و تكبر ورزيدي و
از كافران شدي. و روزِ قيامت، كساني را كه بر خدا دروغ بستهاند (هنگامي كه مدعي
شدند خدايِ سبحان، شريك و زن و فرزند دارد) روسياه ميبيني. آيا منزلگاه متكبران در
جهنّم نيست؟، خداوند، كساني را كه تقوا پيشه كردهاند، (از عذابِ جهنّم) رهايي
ميبخشد و به مقصودشان (يعني رضايت او و بهشت برين) ميرساند؛ نه هيچگونه بدي
و ب�يي بديشان ميرسد و نه اندوهگين ميشوند».
از ابوهريره  روايت شده است كه گفت: «پيامبر ص فرمود:



برادرِ مؤمنِ گراميام، اين كتاب در مورد موضوعهايي مربوط به بعضي از فضايلِ
اعمالي است كه از كتابِ خداوند متعال يعني قرآن و آن احاديثي كه به صورت صحيح به
پيامبر اكرم – ه واالترين س�م و درود پروردگارش بر او باد – نسبت داده شده است
جمع كردهام و نام آن را «فرصتهاي كسب پاداش – و بيش از 150 سبب واردكنندهي
بهشت» به رحمت و عفو و گذشت و منّت خداوند سبحان، نهادم.
و نميگويم كه: اسبابِ وارد شدنِ به بهشت، فقط به آنهايي كه من ذكر كردهام
منحصر و محدود ميشود، بلكه اين اسباب، مقداري بوده است كه من توانستهام جمع
كنم و علم و آگاهيام بر آن احاطه داشته است در حالي كه فضل خداوند، واسع و
گسترده است:

«پروردگارا، رحمت و علم تو بر همه چيز، احاطه دارد».
فكرِ تدوين و جمعِ اين كتاب در سال 1411 ه. ق. به ذهنم خطور كرد و عنوان


روزها و سالها گذشت و من به ْس ُب َّ الثم
علّت كمبود بارِ علمي و كساد سرمايه، در مورد آن، چيزي ننوشتم تا اين كه شبي براي
شام همراه عدهاي از بزرگان در جايي، دعوت كسي بوديم كه در او ص�ح و نيكي سراغ
دارم – خدا به او پاداش نيك دهد. او به هريك از حاضرين نسخهاي از جزوهاي كه در
مورد راههاي كسب اجر و پاداش بود، داد. من از جملهي كساني بودم كه از آن خوشم
آمد و از آن استفاده نمودم و اين جزوه بسيار زيبا و مختصر بود. روش و ترتيبِ خوبِ







این کتاب در مورد موضوع‌هایی مربوط به بعضی از فضایلِ اعمالی است که از کتابِ خداوندِ متعال یعنی قرآن و آن احادیثی که به صورتِ صحیح به پیامبر اکرم نسبت داده شده است اسم اين كتاب «فرصتهای کسب پاداش – و بیش از 150 سبب واردکننده‌ی بهشت» به رحمت و عفو و گذشت و منّت خداوند سبحان، مي باش