حقیقتیایب ماجرای شهادت امام حسنی ÷ و حتلیل وقایع و حوادث روز اعشوراست. نویسنده در این اثر یمکوشد تا به دور از تعصبات مذهیب و با ناگیه حتلییل، ریشه های حادثه اعشورا را بیان نماید و موضعگرییهای خمتلف به این ماجرا را نقد نماید. او کتاب را با موضوع عصمت امام حسنی ÷ آاغز یمکند و با اشاره به آیات قرآن و احادیث خمتلف نبوی و سخن ائمه شیعه، نشان یمدهد تمام انسانها ـاز مجله پیامربان و امامانـ در معرض خطا و گناه هستند. وی پس از ِ طرح موضوع علم غیب و نیف آن از تمام نوع برش، ناگه موحدان خداجو ِ را به موضوع شهادت حسنی بازگو نموده و سپس زمینههای بروز قیام اعشورا را تبینی یمنماید و حقیقت داستان را از زبان نزدیکان و همراهان امام حسنی ÷ و شاهدان عیین نقل یمکند. نویسنده در خبش آیت کتاب، رویکرد قرآن را در مورد رفتار صحیح در قبال شهدا و کشتهشداگن در راه خدا تبینی یمکند و توصیههای رسول گرایم اسالم ص را در این مورد بازگو یمکند و بدین وسیله نشان یمدهد که چرا عزاداری و شیون و زاری برای شهدای کربال – و به طور یلک همه درگذشتاگن – امری غریرشیع و بدعتآمزی است. خبش پایاین کتاب، دالیل خمالفان و موافقان سینهزین و زجنریزین را بازگو و حتلیل یمنماید. شیعیان ادعا دارند که امام حسین الگوی عملی آن‌ها از خاندان رسول خداست و از اینرو امتیاز بزرگی نسبت به دیگر مسلمانان برای خود قائلن اما متأسفانه در میدان عمل فقط اشک ریز امام حسین بوده‌اند و زندگی آن‌ها هیچگونه شباهت عملی به امام‌حسین نداشته است. امام حسین، امام مردمانی بی‌تفاوت و اشک‌ریز نبود، بلکه پرچم مبارزه علیه ظلم و ستم را برافراشت و در این مبارزه تا نثار جان پیش رفت.